Koffie met vlaai, mooi weer en een mooie tuin, wat wil een mens nog meer?

De avond van 6 augustus j.l.: dé ideale omstandigheid voor tuinbezoek en -wandeling. Het is droog, bladstil met een zwoele zonsondergang aan een rozig-geel wolkenloos uitspansel. Tuineigenaren Yvonne en Bert staan de groepjes al op te wachten op de lommerrijke Iepenlaan. Yvonne vertelt in hun achtertuin, dat er ooit een verlenging van hun perceel heeft plaatsgevonden. Dit vanwege de verkoop van de NS van het aangrenzend terrein aan de achterzijde. Het is een flinke lap grond, die aan de spoorbaan Alkmaar-Haarlem grenst. En...warempel achter bossages van een rijtje loofbomen en een forse dennenboom zijn bovenleiding en rails nu praktisch onzichtbaar geworden.
Via een bruggetje, over een brede met kroos bedekte sloot,- ooit de tuingrens - langs een rond mooi vlak geschoren grasveldje heeft men toegang tot een zonovergoten plek met twee stoeltjes. Vanaf daar heeft men een mooi overzicht op de prachtig bloeiende tuinweelde.
Er is opmerkelijk weinig slakkenvraat te zien. De reden wordt spoedig duidelijk. Yvonne heeft slechts planten in de tuin, die de slijmerds niet ‘te pruimen’ vinden. Prima plan! Even verderop slobberen wilde eenden. Ze banen zich een weg door het kroos en trekken een smal spoor in het donkere water. Een flinke fluweelboom (Rhus typhina) naast het gezellige zitje, nabij de keuken, heeft helaas recentelijk de geest gegeven. Tja, aan alles komt een eind... nu wordt er naarstig naar een schaduw-gevende remplaçant gezocht.
Wat later klinkt er het vredige staccato ‘gedeng-gedeng’ van een wit-blauwe sprinter. 

Lopend steken we schuin over naar een pand met de naam ‘Vijverhoeve’ prominent op de voorgevel. Dit is een charmante vrijstaande villa, gebouwd aan het prille begin van de 20^ste eeuw. Het geheel ziet er aantrekkelijk en verzorgd uit. Houtwerk en luiken smaakvol geschilderd in bruinrode en crème-kleurige lakverf en fraaie karmozijnrode bakstenen, gevat in een gave frisse snijvoeg. De royale border met volgroeide bollen van de Hydrangea
‘Annabelle’ langs de grind-oprit valt direct op; evenals de strak gesnoeide en gezond uitziende buxussen. Voor dit ontwerp heeft architectenbureau Robert Broekema uit Amsterdam jaren geleden al getekend. De enthousiaste eigenares vertelt dat zij elke dag, die God geeft, alle buxussen napluist op eventuele groene rupsen van de nachtelijke en desastreuze buxusmot. Wat een helse klus! Vooral als men enige tijd van huis geweest is. De buxus- haagjes en -piramides vormen een essentieel element in de tuin, vooral gedurende de wintermaanden. Moge deze inspanningen van de eigenares blijvend succes opleveren! Onder een solitaire niet vruchtdragende en decoratieve moerbei-boom in de achtertuin (de vlekken van de donkere vruchten zijn meedogenloos!) vertelt de vlotte bewoonster dat de voortuin recentelijk ‘op de schop’ is geweest. Men heeft er rust en evenwicht in aangebracht door bomen langs de afscheiding te rooien en er struiken te planten. ‘Brutale’ naaktslakken vallen ook hier van alle kanten aan en belagen de dahlia’s, zelfs in een pot op de tuintafel, vertelt ze. Onder parasols en pergola’s op hun terrassen genieten de bewoners al jaren intens van deze lieflijke lusthof rondom het huis, dat de naam nog steeds eer aan doet en nabij de achterzijde aan een forse bosvijver grenst.