Tuin In de Mehre, Susteren
Ik houd niet van tuinen met lage heggen dwars op de lengte van de tuin, die een soort afscheiding maken tussen verschillende tuinkamers. Vooral niet als de tuin niet heel ruim is. Het voelt onrustig, alsof er altijd doorgelopen moet worden naar het volgende deel. Dat terzijde, is dit wel een heel mooie tuin. De rozen bloeien zo mooi, dat het bijna onwerkelijk is. De vijver is weliswaar aan drie kanten omsloten door heggen maar prachtig om te zien. En aan het einde van de tuin is toch nog een plek waar je even rustig kunt uitblazen na al dat moois. Gauw nog even een dahlia gekocht (deze tuin is vast ook heel mooi als de dahlia’s bloeien) en op een holletje naar de bus voor de laatste tuin van deze dag. 

Merrigum, Venlo
We bezoeken deze tuin om de bijzondere verzameling Australische planten te bewonderen, waar wij in de winter een lezing over hebben gekregen. De tuin is in verval na de dood van de man van mevrouw Uijtewaal, maar wij komen vooral voor de bijzondere plantenverzameling in de kassen.
Australische planten hebben een heel andere ontwikkeling doorgemaakt dan de planten in de rest van de wereld. Het is even wennen om de schoonheid ervan te zien. Australische planten zijn overlevers, ze kunnen met heel weinig toe in een landschap waar de grond schraal en droog is. Het zijn vaak grijze planten met soms alleen hier en daar wat bloei. Alles aan de plant is er op gericht om zo spaarzaam mogelijk om te gaan met de beschikbare nutriënten en water. Het contrast met de overdadige groei in de verwaarloosde tuin van mevr. Uijtewaal kon niet groter. 
In deze tuin nemen verwilderende en wilde planten de indertijd zorgvuldig beplante tuin met groot gemak over. Vruchtbaarheid is hier geen enkel probleem. Verlies, maar ook schoonheid en troost, is de gedachte die bij mij opkomt.

Fletcherhotel De Raay, Baarlo
Het hotel is gevestigd in een voormalig nonnenklooster, dat weer gevestigd zou zijn in een kasteel uit 1300. Het klooster is zo te zien om de restanten van het kasteel heen gebouwd. De sporen van het rijke roomse leven zijn nog aanwezig in het gebouw en in de tuin. 

Het is een mooi verhaal, hoe we hier weg zijn gekomen. Bijna niet
dus! De bus was te groot en te lang voor het smalle pad om het hotel, hoewel buschauffeur Miranda zich van tevoren had laten verzekeren, dat dat geen probleem zou zijn. Een paaltje werd weggehaald voor de bus om de draai om te maken, maar de bus kwam er niet langs. Een andere uitgang dan? Dat leek ook niet zo makkelijk te gaan. Na veel discussie (die wij als passieve toeschouwers in de bus) niet konden volgen, werd er een auto weggereden die in de weg stond, keerde Miranda de bus en reden we naar wat er uitzag als de hoofdingang van het park. Daar uitkomend reed de bus een fietspad op waarlangs een heggetje stond met paaltjes en een draadje erlangs. De bus moest een draai maken, zonder het poorthek te raken en ook het heggetje niet te vernielen. De aanblik van Inge en Jan die een boompje opzij stonden te buigen om te zorgen dat Miranda het niet omver zou rijden was buitengewoon vermakelijk. En toen reden we met de touringcar op het fietspad. Peanuts was het voor Miranda om van daaruit de rijweg te bereiken en met een krappe draai weer op de weg te komen. Het applaus dat volgde, was meer dan verdiend! 

De verborgen tuin, Venlo
Waarom gaat een mens op reis om tuinen te bezoeken, wat is het doel ervan?
Aan de ene kant is het doel simpelweg kennis opdoen en vakmanschap bewonderen, maar het is ook jezelf laten raken door schoonheid, niet veel anders dan genieten van poëzie, muziek, schilderkunst. 
Sommige tuinen raken je meer dan andere. De verborgen tuin in Susteren is zo’n tuin. De tuin heeft een ziel, zegt de tuineigenaar. Daar kan ik het alleen maar mee eens zijn. Een tuin als deze bezit je trouwens niet, je doet wat nodig is om hem te onderhouden en te laten ontwikkelen, maar je bent er niet de baas van. Deze tuin is een harmonieuze samenwerking tussen mens en natuur. In deze tuin kom je tot rust, zei iemand tegen mij. Ik voelde hetzelfde. De tuin wordt uitgebreid beschreven op de website, neem vooral een kijkje. (deverborgentuin.nl) 

Brookergarden, Venlo
De laatste tuin is interessant, omdat deze in een aantal opzichten een volstrekte tegenpool is van de vorige tuin. Deze tuin was oorspronkelijk bedoeld voor de paardenliefhebberij van de eigenaren. Toen dat niet meer mogelijk was vanwege allergie van hun dochter voor paarden, hebben de eigenaren het roer omgegooid. Er werd een enorme vijver gegraven, en van lieverlee is de tuin ontstaan.
De tuin wordt gerund als een bedrijf: elk jaar gaan er 20.000 bollen in de grond en die worden er ook weer uit gehaald als ze uitgebloeid zijn. Daarna gaan de vaste planten de tuin in, die genummerd in de
opslag staan en ook op hun vaste plek terug gaan. In de herfst, na een lichtjesfeest wordt de tuin leeggehaald, de planten gaan er uit, het plantenafval wordt naar de composteerder gebracht. In het voorjaar gaat er twee vrachtwagens vol nieuwe compost op de grond, waarna de bollen er weer in kunnen. Er wordt gewerkt met kunstmest.
Conclusie: het bodemleven is hier effectief uitgeschakeld. Slakken zijn er niet. Maar ook geen, of weinig insecten. De tuin ziet er desondanks of dankzij deze werkwijze prachtig uit, alhoewel ik om mij heen wel iets hoor mompelen van ‘steriel’ .
De mooiste plek in de tuin is rond de vijver en de enorme heuvel daarachter. Hier wordt de beplanting met rust gelaten en dat betaalt zich uit. Boven de vijver vliegen de waterjuffers druk heen en weer, en is er het gekwaak van kikkers. 

Kwekerij Opvallende Planten, Marcel de Wagt
Verbazingwekkend hoe je toch altijd weer behoefte blijkt te hebben aan meer planten en altijd nog wel weer een plekje weet voor een nieuwe en bijzondere plant. Die waren hier in overvloed!

Het was weer een bijzondere reis, met goed weer, mooie en bijzondere tuinen, vermakelijke momenten en een gezellige sfeer. Dank aan diegenen die dit mogelijk hebben gemaakt.

Marian van de Horst 

foto’s Inge Retra en Marian van de Horst