Het tuinschepje 
Dit artikel is het eerste van een serie waarin Groei&Bloei leden iets vertellen over hun tuin of favoriete plant. Uit de enquête die wij onlangs onder onze leden hebben gehouden, bleek hier behoefte aan te bestaan. 

Ja, dat begon heel lang geleden. Waar ik woonde, stond een witte roos bij de buren. Die roos bloeit daar maar, dacht ik als kind. En de bijen of hommels genieten ervan. Ik ontdekte dat die witte roos een heel aparte geur had. Sindsdien steek in mijn neus graag in uitnodigende rozen. Soms werd ik teleurgesteld: een prachtig gekleurde roos, maar.. geen geur. 

Toen ik later een eigen tuin had, heb ik vooral rozen geplant die er niet alleen mooi uit zagen, maar ook lekker geurden. De geur kan nogal verschillen, ook gedurende de dag. Sommige zijn aromatisch, andere heel licht, maar wel duidelijk aanwezig. Een voorbeeld van zo’n aromatische roos

is Benjamin Britten, een Engelse roos met vrij sterke kleuren en een heel zoete geur. 
‘Brise parfum’ heeft een klein bloemetje dat lichtroze is, maar heel duidelijk geurt. Bovendien is de plant ook nog eens sterk. Die heesterroos kan zelfs klimroos worden. In de tachtiger jaren was eigenlijk alleen David Austin de kweker die rozen op de markt bracht die ‘nostalgische’ bloemen (gekwartierde bloemen dus) combineerden met geur. Vandaar dat ik in die tijd veel David Austin rozen heb gekocht. Die waren niet allemaal even goed bestand tegen de rozenziekte ‘Black spot’ (zwarte vlekken). Tegenwoordig wordt er overigens veel meer dan vroeger op geselecteerd dat een roos bestand is tegen black spot of meeldauw. Bovendien heb ik met schade en schande geleerd dat in mijn tuin draden van de honingzwam liepen. Dat bleek bijvoorbeeld toen de klimroos ‘Pink Cloud’ die tegen de zuidgevel groeide, plotseling verwelkte. Zo ben ik ook een prachtige ‘Bobby James’ (witte klimroos, kleine trosjes, geur) kwijtgeraakt… Wat te doen? Ik dacht: als de honingzwam van het ene slachtoffer naar het andere gaat door de grond, via myceliumdraden, dan kan ik misschien de honingzwam tegenhouden door de rozen in plastic containers te laten groeien. Alternatief zou zijn een of ander vergif te gebruiken en daar had ik geen zin in. 
Aldus geschiedde en je kunt, als je goed kijkt in de tuin, de randen van de containers soms nog zien.

Tja een Wadi, er zijn zovele variëteiten. Een aantal gemeentes heeft ze langs de berm. Eromheen zijn ze dan begroeid met gras, grote en kleine, heel functioneel. 
Wadi is Arabisch voor 'woestijnrivier'. In het Nederlands is het de afkorting van Water Afvoer Door Infiltratie. 

Natuurlijk tuinieren is het motto bij Groei & Bloei en ook bij mij. Na twee kurkdroge zomers besloot ik het regenwater uit de dakgoten, dat nutteloos in het riool stroomde, beter kon gaan gebruiken voor de planten in de tuin. Natuurlijk, ik ving al wel regenwater op in de regentonnen, maar het kon nog makkelijker. 
Een deel van de tuin waarop we uitkijken vanaf een terras moest gerenoveerd worden. Ik wilde niet weer een border met mooie vaste planten (hoe leuk ook), het moest dynamisch zijn. Ik besloot daar een ‘wadi’ aan te leggen. (Een wadi is een lager gelegen stukje grond in de tuin waar je regenwater in verzamelt en dat dan langzaam weer weg sijpelt in de directe omgeving). We groeven een langwerpige, best diepe kuil en stortten daarin in een zak van geo-vliesdoek ca 1 kuub grof grind om om het water makkelijk te laten wegzakken. Daarna vulden we de kuil weer op; we maakten een mooie geul waar het water in zou blijven staan; de zijkanten hoogden we op met goede tuinaarde voor de oeverbeplanting. Wij integreerden gelijk onzichtbaar 2 afvoeren van  een 
schuurdak, een dak van 2 x 7,5 m, in de grond. Bij harde plensbuien kan het water in de wadi tot 40 cm hoog staan, na 2 dagen droog weer is het water (normaliter) weer in de grond opgenomen. Wij hebben daar zandgrond. Echter, wij hebben het zodanig gemaakt dat er meestal een laagje water in blijft staan, leuk voor de padden en de vogels. Rondom de wadi hebben wij diverse planten staan die van nat en droogte houden. We hebben ze in grind gezet. Het heeft een natuurlijke uitstraling, is makkelijk in onderhoud en grind spoelt niet makkelijk weg. Er is best veel keus in planten die van nat en droogte houden, de zgn klimaatbestendige planten en in ons geval moeten ze ook van kalk houden, vanwege het grind. Ik koos voor: grote kattestaart (Lythrum salicaria), kruipend zenegroen (Ajuga reptans), ijzerhard (Verbena bonariensis) aan de rand zonneroosje ‘The Bride’. Enkele grassen ertussen, waaronder Japans bloedgras ‘Red Baron’ en een Fargesia, een niet woekerende bamboe. Het grind tussen de planten is Flachkorn, plat grind. Voordeel van grind: geen slakken...

Carla geeft het tuinschepje door aan Frans Boelé

Wat is een streepjestuin? Een flat op een tekening is één streep. De grond eromheen is ook één streep, evenals de haag. Een streepjestuin is dus de eerste 50 cm rondom de flat.

Ik herinner me nog goed de voortuinkeuringen waar ik bij betrokken was in de jaren 80/90. Twee à driemaal per jaar je mening noteren over een tuin die niet jouw tuin was. Dat was voor het broodnodige aanzien van Haarlem/Heemstede (zelf kwam ik uit Hillegom). We zullen niet weten hoe mijn tuin nu beoordeeld zou worden door de heer Knol, destijds de expert. Hoeft ook niet, ook nu niet. Het is MIJN tuin. (eigenlijk van de Vereniging van Eigenaren).

Ik heb een ‘streepjestuin’. Streepjestuinen waren er destijds wel maar werden niet gekeurd. Elke dag is het OPEN TUIN (niet allemaal tegelijk komen hoor!). Ik geniet elke dag: door het jaar heen is er steeds wat anders te zien! Ik kan nu wel het assortiment gaan noemen, maar ik vergeet de namen langzamerhand. Als tachtiger doe ik het er maar mee.

De gekste plantjes en bolletjes redden het, maar het gaat niet vanzelf. Het onkruid durft er niet meer te komen. Alles wat te hard groeit, gaat naar Jaap. Wat staat er nu in mijn tuin? Dat zijn onder anderen Cyclamen hederifolium, Sauromatum venisum en sedums. De Colchicums en de Acis komen nog en ook de rest volgt.

Frans geeft het tuinschepje door aan Clothilde van Poll

Ik hield al van vlinders voordat ik een tuin had, dus dat ik de tuin met vlinders ging delen was voor mij een gegeven. Verder is mijn tuinvirus aangestoken door zowel mijn vader, die van moestuinieren en fruitbomen hield, als zijn moeder (mijn oma), die vooral van ‘wild’ hield en een verzamelaar van stekjes was. Ik heb het geluk van een zeer langgerekte tuin, waarbij we wat ‘landschap’ kunnen lenen, door bomen van de buren. De vorige eigenaresse hield ook van haar tuin, daaraan danken we onder andere de enorme Camelia. (Foto's Karin van Hoof)

Vlinderplanten favorieten 
Vuilboom, met eindeloos veel bloei en waardplant voor Citroenvlinder en boomblauwtje. 
Wilde marjolein, die mag zich overal uitzaaien en is nog lekker ook. 
Clematis armandii “Apple blossom”, is groenblijvend en bloeit vroeg voor de eerste vlinders (zie foto linksboven met een dagpauwoog) 
Peer, omdat met name de atalanta graag mee komt genieten van de peren die door de vogels zijn aangepikt. 

Eetbare planten favorieten 
Japanse wijnbes, echt heel lekker, niet in de winkel te koop en nog decoratief ook (dan neem ik de rottige stekels voor lief). Mijn tuin staat vol nakomelingen van de vorige eigenaresse. 
Appel, de soort Alkmene, die vind ik gewoon erg lekker en op een of andere manier is appelbloesem gewoon prachtig, elk jaar weer een feest! 
Bosbes, lekker en super gezond en heb je de herfstkleur gezien?! 
Caramelbes, of ‘Grootmoeders oorbellen’ zoals ik het kreeg als een stekje van Mariëtte. Deze wordt als decoratieve plant verkocht. Terecht want de bloei gaat lang door en is erg mooi met de schutbladeren. De bessen zijn eetbaar en smaken dus naar caramel.

Uitzaaiingen favorieten 
Akelei, de wilde stond er al, zelf de Alpen vorm ingemengd, bloeit lekker vroeg en in allerlei verschillende kleuren 
Vingerhoedkruid, ook dat stond er al en mag zich vrolijk blijven verplaatsen
Kattenstaart, lekker knalkleur en komt wat later in bloei, ook een waardplant 
Helleborus of nieskruid, ik heb diverse mooie soorten en dan krijg je met de zaailingen weer nieuwe verrassingen, heel fijne vroege bloeier.

Mariëtte Klay heeft wat moderne inbreng gehad op de structuur met het lange pad, verhoogde bakken en stoere pergola’s. Binnen die structuur ga ik dus los met, je raad het al, vlinderplanten; eetbare planten (die ook nog mooi zijn) en verwildering. Ik ben een verzamelaar en laat me tegelijk ook verrassen door wat de wind of de vogels me brengen en wat zich spontaan uitzaait binnen mijn eigen tuin. 
Zo is de tuin elk jaar anders! 

Karin geeft het tuinschepje door aan Tjaaktje de Jonge