Wie is Rixta Rommel?    

1933 geboren in de Veenkoloniën
        HBS Veendam en Apeldoorn (te dom om af te maken!)
1950-1955 Nieuw Rollecate in Deventer, akte NXXI land- en tuinbouw
1955-1956 Lerares ‘ten plattelande’
1956-1966 Zwerven over de wereld: Haringkaken op IJsland; liften door Scandinavië,   Hofmeesteres bij ‘stoomvaartmij. Nederland’ naar Australië en Indonesië.
1961-1962 Academie van Bouwkunst te Kopenhagen - Prof. Sørensen.
1967 Start HBO opleiding Tuinarchitectuur te Boskoop - stage bij Bureau Warnau Hofman-Kalf
1972 diploma !!
1972-1982 Als tuin- en landschapsontwerper in dienst bij de Heidemij, o.a. begraafplaatsen, sportcomplexen, jachthavens en het recreatieproject ‘Het Geestmer-Ambacht’
1981 Architectentitel
1982 Met 1800 mensen ontslag bij Heidemij: eigen bureau gestart
1982-nu Oegstgeest: stedenbouwkundige uitbreiding; ‘De Morsebel’, veel particuliere tuinen en kantoortuinen van Nationale Nederlanden;
november 2009 1e prijs met ontwerp voor Spiegel-straatplein te Haarlem van wooncoöp. Ymere.

Van de redactie: Rixta Rommel is helaas op 9 mei 2020 overleden.
In de bovenstaande en hierna volgende tekst van haar hand is haar bijzondere stijl met zelfspot goed te herkennen.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Lijn in de tuin!

Voor mij is een tuin een paradijs van wuivend groen, een omarmende oase- een rustplek – een stuk lucht met contouren van bomen en struiken – een plek waar nog regen naar beneden kan vallen – boeketten van bloemen om naar te kijken en aan te ruiken – maar het is bovenal een plaats waar je de seizoenen beleeft.

De bestrating is van ondergeschikt belang. Het ligt daar waar het nodig is; functioneel en van goede, liefst natuurlijke materialen in sobere kleuren. Er zijn plekken om te zitten en plekken om te lopen. In het padenstelsel heerst hiërarchie; breed naar de voordeur en op z’n smalst als sluippaadjes tussen bodembedekkers of vaste plantenborders.

Er is gras, met madelieven en boerenkrokussen, molshopen en pinksterbloemen – soms is er een gemaaid pad door een bloemenwei. Het gras heeft een eigen vorm, het is geen flesje omgevallen groene inkt. Gras geeft rust tegenover de onrust van beplantingen. Je kunt er in liggen, op zitten en over lopen; mijn leermeesters Hans Warnau en prof. Sørensen zeiden beiden ‘Gras is de mooiste vaste plant!’

Er staan bomen, kruinen op stammen en geen laagstammige theemutsen in het gras. De bomen staan niet angstig aan de kant te kijken – ze staan ook in de ruimte en geven schaduwplekken in de tuin. Ook zorgen zij voor de derde dimensie en zijn in warme zomers onze parasollen. Zij kunnen, op de juiste plaats geplant, zorgen voor een spannende indeling van het ontwerp.

Er zijn meubelen! Dingen om je glas of kopje op te zetten en dingen om op te zitten. Nu zitten de pompoenen en windlichten alweer op de beste plaatsen.

En er is nog zoveel meer... Opgevulde spijkerbroeken die de kamers in loeren – oude potkachels met gladiolen – wasteilen met de hele Veluwe er in – fietsen, karren en kliko’s rondom de diagonaal geparkeerde gezinsbolide.

Er is mode, hele erven zijn bestraat, er is alleen nog ruimte voor een hangcypres met een kringetje van afrikanen. Er zijn wagenwielen, open betonstenen en kist-kalverenhekken om je erfgrenzen te bewaken. Al te vaak is de tuin een optelsom van dode materialen geworden, ik ben al blij als ik een kussenslooptuin zie – een vierkant grasveld met een randje er om!

Er zijn ook hagen – hoog, laag, los, al of niet wintergroen of geknipt tot strakke lijnen. Hagen zorgen voor rust en intimiteit op eigen erf en vormen een prachtige achtergrond voor grassen, vaste planten en groepen heesters. Hagen kunnen ook een tuin indelen of een onrustplek omlijsten.

Er zijn contrasten onder andere tussen licht en donker, rust en onrust, groot- en fijnbladig, scherm- en piramidale vormen, binnen en buiten, natuur en cultuur.

En er zijn lijnen! Zelf hou ik van strakke lijnen, nodig om het paradijselijk gewuif in toom te houden. Soms is een lijn een lange vijver – soms een visuele lijn als kijkrichting – soms een pad naar ’t eindpunt van de tuin. Vaak bestaat het lijnenspel uit hagen – verschillend in hoogte en textuur – soms een dubbele haag van  beuk en taxus! Hagen brengen in alle seizoenen structuur en ruimtelijkheid in de tuin.

Op de tekening ziet u mijn paradijs – mijn datsja – mijn boomgaard van drie bomen – het moestuintje met lage haag – de lange border en gelukkig ziet u niet het gewoeker van paardenstaart en zevenblad!

Als het gras is gemaaid en de hagen zijn gesnoeid dan ziet het er fantastisch uit!

En er is rust en onrust, schaduw en licht en intimiteit. De blik wordt diagonaal naar een gat in de hoge haag geleid naar het water en het bos daarachter. Er zijn ook dieren: woelratten, fazanten, zwanen, slakken en af en toe een ijsvogel!

Er is wateroverlast en de moestuin is al twee keer leeg geknaagd dit jaar!

Maar het suizen van de molenwieken, het prachtige geluid van de kromhoutmotor van het schip ‘De Ali B’, de brommende potkachel binnen en het buitenleven maken onder het toeziend oog van Schalkwijk véél goed!

Rixta Rommel