Wie is Elizabeth Keller?

Elizabeth Keller (1975) is landschapsarchitect. In Haarlem en omgeving heeft zij diverse particuliere tuinen ontworpen. Zij is momenteel werkzaam bij Bureau Alle Hosper in Haarlem en werkt aan opgaven van verschillend karakter en schaal. Naast grote landschappelijke opgaven ontwerpt zij op dit moment tuinen en terrein-inrichting bij zorgcomplexen. 

Elizabeth studeerde landschapsarchitectuur aan Wageningen Universiteit, waar zij in 2003 afstudeerde op een ontwerp voor Landschapspark Niederrhein. Dit is een ruimtelijke studie naar de transformatie van een mijnbouwgebied in Duitsland.

De relatie tussen de regionale landschapsstrategie en het ruimtelijk ontwerp boeit haar bijzonder.

Sinds 2006 studeert Elizabeth, naast haar werkzaamheden, aan de Academie van Bouwkunst in Amsterdam. Hier richt zij zich op het ruimtelijk ontwerp van architectuur en landschap.

Elizabeth Keller is bereikbaar via emkeller(at)zonnet.nl

"Als er twee punten bekend zijn, kun je een lijn trekken"

Ik weet nog dat mijn wiskundeleraar dat zei toen ik op de middelbare school zat. Veel heb ik niet onthouden van wiskunde, maar deze stelregel weet ik nog. En hij is van toepassing op het ruimtelijk ontwerp.

Er zijn twee punten waar ik mij bij het tuinontwerp op richt. Eén is het uitgangspunt van de opdrachtgever, het tweede punt is mijn uitgangspunt van de ruimtelijke kwaliteit. Als ik de lijn in de tuin tussen deze twee uitgangspunten weet te spannen, dan staat de weg vrij naar een geslaagd ontwerp.

Wensen van de mensen

Wanneer de opdrachtgever mij bij het eerste locatiebezoek de tuin laat zien en het wensenlijstje vertelt, komt er vaak een schets van de nieuwe situatie op tafel. Er is al flink nagedacht over alle problemen die er spelen en nog meer over de oplossingen.

Voor mij is het vervolgens een boeiende uitdaging om uit deze gedachten en verhalen de werkelijke uitgangspunten van de mensen te ontrafelen.

Ik zoek dan het punt dat de emoties van de mensen weergeeft; waar ze naar verlangen, wat ze willen zien als ze naar van binnen naar buiten kijken, wat ze willen voelen als ze zich in de tuin begeven. Dit is de zoektocht samen met de opdrachtgever naar ‘het tuingeluk’.

Door gerichte vragen te stellen kom ik er bijvoorbeeld achter dat het geen metershoge coniferenhaag is die de opdrachtgever wil, maar beschutting van de buren. Het is een klein, maar zeer wezenlijk verschil tussen mogelijke oplossing en uitgangspunt.

Ruimtelijke kwaliteiten

De ruimtelijke kwaliteiten van een locatie benoem ik allereerst voor mijzelf. Wanneer ik bij het eerste locatiebezoek door de tuin loop, let ik vooral op de sfeer van de ruimte in combinatie met het huis, en ruimtelijke kenmerken als de oriëntatie van de tuin, licht & schaduw, de perspectieven vanuit verschillende standpunten, de ruimtelijke opeenvolging en aandachtsplekken.

Ik onderscheid drie perspectieven: vanuit de woning naar de tuin, vanuit de tuin naar de woning en in de tuin zelf. Soms is er een vierde standpunt, namelijk vanuit de omgeving. Bij een tuin in Aerdenhout, bijvoorbeeld, ben ik achter in de tuin gaan staan, tussen de bomen, kijkend naar de woning. De keer daarna liet ik naast het schetsontwerp ook de foto’s vanuit die hoek zien. ‘Zo hebben we onze tuin nog nooit gezien’, was de reactie van de eigenaren. Ze zaten altijd op het terras bij het huis en kwamen de tuin niet in. Inmiddels leidt een gemaaid graspad tussen de varengroepen door naar een bank. Hier lezen zij nu heerlijk een boek in de schaduw onder de bomen.

Keuzes

Zoals bij alles in het leven, komt ‘t er op aan sterke keuzes te maken. Eén lijn trekken in het tuinontwerp schept helderheid en eenduidigheid. Eenvoud en helderheid in het ontwerp en materiaalkeuze klinkt misschien saai. Echter, mijn ervaring is dat een sterke ruimtelijke opbouw evenwicht biedt aan een grote diversiteit in beplanting.

Mijn wiskundeleraar had gelijk toen hij zei hoe ik lijn kon trekken. En nu ik er over nadenk: meetkunde was altijd al mijn favoriete vak.

___________________________________________________________________