Wie is Bart Hoes?

Bart Hoes is zijn studie gestart in Boskoop aan de Hogere Tuin- en Landbouwschool en heeft de HBO studie afgerond in Vilvoorde, Belgie, aan de HRIT, in 1984. 

Hij is momenteel 25 jaar actief in het vak en sinds 1995 heeft hij een eigen ontwerpburo voor tuin en landschap. 

Bart heeft, naast het schrijven van het boek ‘Levende Tuinen’ samen met Wim Oudshoorn, ook een tweede, recent verschenen boek gepubliceerd: ‘TUINEN, ontwerpen met gevoel en visie’.  

Bart heeft vele particuliere tuinen ontworpen, maar is o.a. ook de geestelijke vader van de terreininrichting bij het Leids Universitair Medisch Centrum.  Bart Hoes is bereikbaar onder 023.5443707, of via het mobiele nummer 06.53962693, of via  info(at)barthoes.nl. 

Zie ook zijn website: www.barthoes.nl.

Zijn kantoor is gevestigd aan het Wilhelminaplein 22, 2103 GS Heemstede.

======================================================= 

Als tuinarchitect werk ik volgens een bepaald schema om tot bepaalde inzichten te komen en binnen dat schema behoort ook de analyse van de wisselwerking tussen huis en tuin. Als deel van het ontwerpproces probeer ik die wisselwerking zo optimaal mogelijk te maken. De stijl van de woning, de kracht van de architectuur, de uitstraling en de vlakverdeling van de gevels: het zijn voor mij aspecten die van grote invloed zijn op de manier waarop de tuin daarop zal aansluiten. Ik ga er dan van uit dat de tuin niet alleen beleefbaar moet zijn van binnen naar buiten, maar net zo goed andersom.  Om tot een voelbare verwevenheid met de tuin te komen is een (bouwkundige) optie om elementen uit het huis door te zetten in de tuin. Zo kun je muren naar buiten laten treden, waardoor er contact ontstaat met de buitenruimte. De muur, als verlengstuk van het huis, trekt de tuin naar binnen en vice versa wordt het huis aan de tuin gekoppeld. Mits er sprake is van goede onderlinge verhoudingen, ontstaat er op die manier een voelbaar spanningsveld tussen de twee identiteiten.   

Ik vind het een telkens terugkerende uitdaging om er voor te zorgen dat er zo veel mogelijk in een zekere begrensde ruimte te ontdekken valt. Het is mijn doel een ruimte binnen een ruimte te creeren, om de illusie te wekken dat die ruimte groter is dan deze in werkelijkheid is. Dat doe ik onder andere door het inbrengen van perspectief, bijvoorbeeld door een padenstelsel zo te leggen en hagen zo te plaatsen dat ik een situatie creëer, die maakt dat je bijvoorbeeld ergens omheen wordt geleid, in plaats van een directe verbinding van A naar B. Ik creëer daarmee de mogelijkheid om de sfeer en functies van de verschillende onderdelen in de tuin beter te ervaren. Ik wil dat als mensen een bepaalde richting op lopen, zich niet alleen dán een onverwacht beeld  aandient, maar dat ze dat ook ervaren als ze zich omdraaien en terugkijken. Al schetsend maak ik dus ideeën. Ik maak lijnen, organisch, gebogen of juist recht. Deels beïnvloed door de lijnen en vlakken van het huis, deels door de stijlvoorkeur van de opdrachtgever. Op deze manier ontstaan er eigenlijk vanzelf vlakverdelingen die ik driedimensionaal moet benaderen: breedte en ruimte, ik maak er ook ruimte mee.  

Denken in ruimte betekent dus ook denken in lijnen en vlakken. Een lijnenspel wordt vaak geassocieerd met recht, vierkant en haaks, maar zo hoeft het helemaal niet te zijn. Gebogen, natuurlijke en organische lijnen kunnen een tuin, een ruimte, even zo goed veel zeggingskracht geven. Een spanningsveld van goed gebogen lijnen spreekt meer tot mijn verbeelding dan een slechte verhouding van rechte lijnen en vierkanten. Maar ook het combineren van recht en krom kan tot verrassende effecten leiden. In combinatie met lichte niveauverschillen in de tuin kan ik er oneindig mee toveren. Ook het opzetten van een diagonaal zicht kan de tuin groter doen lijken. Niet zozeer door letterlijk een schuine lijn te tekenen, hoewel dat wel eens uitkomst kan bieden, maar meer door de juiste plaatsing van vlakken en hoge en lage elementen, kan een denkbeeldige zichtlijn worden verkregen.  Hoe dan ook, ik en vele ontwerpers met mij, hebben inspiratie nodig om tot de grote lijn te komen. Die eerste potloodstrepen op papier waar we soms nachten van wakker liggen,  diepte, hoogte en laagte, openheid en geslotenheid, maar die ook spontaan direct raak kunnen zijn. Bijvoorbeeld geïnspireerd door het zicht op een dijk, scheiding tussen land en water: even een snelle schets en je hebt een minimalistische lijn, versterkt door een bomenrij. Met weinig middelen een groots effect bereiken, typeert een goed (tuin)ontwerp. Met simpele lijnen sfeer en functie combineren: het is een kunst als je dat als ontwerper weet vast te leggen.